Amsterdam Bedankt
Bedankt vrijwilligers Amsterdam West
Vrijwilligersfeest Stadsdeel West – Een Feestelijke Bedankavond
Op donderdag 16 januari 2025 vond in stadsdeel West het jaarlijkse Vrijwilligersfeest plaats, dit keer los van de drukkedecembermaand. Het feest, dat georganiseerd werd in De Nieuwe Liefde, bood een avond vol muziek, heerlijk eten en inspirerende ontmoetingen.
De avond begon met een warm welkom en een optreden van Meike van der Veer, bekend van The Voice. Daarna konden de aanwezigen genieten van een gevarieerd diner, inclusief halal- en vegetarische opties. Een liveband zorgde later op de avond voor een feestelijke sfeer.
Met dit evenement wilde stadsdeel West de vele vrijwilligers bedanken voor hun onmisbare inzet. Het was een avond van verbinden, inspireren en waarderen, waarbij de kracht van vrijwilligerswerk centraal stond.
Kortom: Een feelgood avond met muziek door fantastische zangeressen en heerlijke Caribische hapjes!
Bedankdag Vrijwilligers Zuid 2024
Een feestelijke ode aan vrijwilligers
Op zaterdag 16 november organiseerden Stadsdeel Zuid en de Vrijwilligers Centrale Amsterdam de jaarlijkse Bedankdag voor alle vrijwilligers uit Zuid. Dit unieke evenement vond plaats in de bovenzaal van het iconische Concertgebouw.
Een programma vol muziek, geluk en gezelligheid
De dag begon met een inlooplunch, gevolgd door een bijzonder optreden van de veelzijdige Ellen ten Damme in de Kleine Zaal.Na afloop was er een feestelijke borrel met muziek in de foyer.
Optreden Ellen ten Damme
Ellen ten Damme, bekend om haar indrukwekkende en veelzijdige podiumkunst, gaf een exclusief optreden speciaal voor deze gelegenheid. In een intieme setting, begeleid door piano, bracht ze een show vol emotie, humor en muzikale klasse.
Hoogtepunten van de dag
•12.30 uur: Inloop met lunch
•13.30 uur: Start voorstelling
•15.15 uur: Afsluiting programma
•15.30 uur: Borrel met muziek
Een ode aan onze vrijwilligers
Met deze Bedankdag werden alle vrijwilligers in Zuid bedankt voor hun onmisbare inzet. Het was een dag volwaardering, gezelligheid en prachtige muziek!
Nationale Vrijwilligersdag Centrum
Vandaag zijn wij bij nationale Vrijwilligersdag in Amsterdam Centrum.
Even een weetje: Wist je dat meer dan 33 % van de Amsterdammers zich vrijwillig inzet voor een ander of de stad? Dat zijn zo’n 250.000 mensen. Hun werk is heel waardevol.
Vrijwilligers helpen anderen, maar vrijwilligerswerk geeft ook een tevreden gevoel. Daarnaast is het een mooie manier om kennis en werkervaring op te doen en contact met andere mensen te maken. Vrijwilligerswerk is dus ook goed voor de sociale contacten.
Bedankdag Zuid
Stadsdeel Zuid organiseerde dit jaar weer de speciale Bedankdag voor alle vrijwilligers uit Zuid.
Het unieke evenement vond traditioneel plaats in de bovenzaal van het prachtige Concertgebouw. Dit jaar op zaterdag 11 november. Ook Uvv-Amsterdam was aanwezig en het was een mooie dag.
Maatjes Frits en Ruud: over wandelen, filosoferen en wijn
Vandaag is de Nationale Vrijwilligersdag. In het kader van de “Amsterdam Bedankt” actie, werd één van onze maatjeskoppels geïnterviewd door Jan Barnhoorn namens het VCA.
Beetje filosoferen, beetje wandelen, een glaasje
Bij toeval zag Frits Stammeshaus (86 jaar) een aantal jaren geleden een advertentie van de Unie van Vrijwilligers. Je kon gekoppeld worden aan een maatje om, als er een klik was, regelmatig contact te hebben. En hij belde.
Zo kwam hij in contact met zijn huidige maatje Ruud Sillmann. Ruud is gepensioneerd docent van de HES Amsterdam. “Mijn vrouw is al meer dan 10 jaar bij de UVV actief, in verschillende functies. En ze vond het ‘maatje zijn’ ook wel wat voor mij. Zo is het begonnen. Met Frits klikte het meteen. Zo eens in de twee weken ga ik bij Frits langs. Altijd leuke conversaties over van alles: Politiek, cultuur, muziek, familie, gezondheid en ‘alles wat ter tafel komt’. We wisselen boeken uit, wandelen eens wat, drinken ergens een borreltje. De sfeer is altijd gemoedelijk en we hebben er alle twee plezier in.”
Lees hier het hele interview: https://www.amsterdambedankt.nl/unie-van-vrijwilligers-frits-en-ruud/
Amsterdam bedankt!
Tekst: Fleur Krop
Zelf zetten wij onze vrijwilligers altijd even in het zonnetje tijdens de eindejaarsbijeenkomst, maar er zijn momenteel nog veel meer bedankacties in het kader van de Nationale Vrijwilligersdag.
Ben jij of ken jij iemand die vrijwilligerswerk doet in Amsterdam? Meld jezelf of een ander aan voor gratis koekjes, thee, of vrijkaarten voor leuke activiteiten. Bijvoorbeeld schaatsen op het Museumplein met een warme kop chocolademelk uitgedeeld door Burgemeester Femke Halsema.
Kijk voor een overzicht van alle “Amsterdam Bedankt” acties op: https://www.amsterdambedankt.nl/agenda-bedankacties/
Cor bedankt Marlène, Amsterdam Bedankt!
Cor bedankt Marlène, ze zijn al zeven jaar de beste maatjes
Marlène (74) was analiste in het ziekenhuis tot zij met pensioen ging. Zij zocht naast verder leren en haar gezin, een andere invulling van haar vrije tijd. Die vond zij via de Unie van Vrijwilligers (UVV), waar ze sinds 2010 vrijwilliger is, als maatje van Cor.
Cor (96) was tot voor kort een fervent fietser. Hij fietste sinds zijn pensionering over de hele wereld, onder andere in Indonesië, Marokko en Turkije. Cor: “Ik ben altijd blij als Marlène komt.”
Cor is een man met groene vingers, die houdt van vrolijkheid thuis. Hij woont in een huis vol goed onderhouden bloemen en planten. Marlène: ‘Ik kwam het eerste jaar iedere dinsdag op bezoek; Het was zo prettig bij hem in huis. Cor is een blij mens. Hij heeft veel te vertellen, we praten over zijn jeugd, muziek, de oorlogstijd toen hij op een binnenvaartschip werkte, over fietsen… maar wij kunnen ook een stevige politieke discussie hebben. Over ieder onderwerp dat je aansnijdt kan Cor meepraten!’
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=3YBiQ4B6oV0″]
Waardenvol aan dit werk? ‘De blijdschap als je komt. En de wisselwerking, je leert ook veel van de mensen waar je komt.’
Tot zo’n zeven jaar geleden was Cor lid van een vrijdagse fietsclub. Toen hij daarmee stopte raadde iemand hem aan om een maatje te zoeken. Hij nam contact op met Astrid Koning van UVV en de rest is geschiedenis. Tot voor kort fietsten Marlène en Cor samen overal naartoe: Zaandam, Halfweg, Durgerdam, Sandpoort, Bloemendaal, Broek in Waterland, Monnickendam.
Marlène bewaart er goede herinneringen aan: ‘Er ging een nieuwe wereld voor mij open. De eerste keer dat wij gingen fietsen kwam ik thuis bij Cor en wilde hij naar Zaandam fietsen. “Wat?” dacht ik, ‘Zo ver…? Dat wordt fietsen, meid!”, maar het was heel leuk. We hebben sindsdien veel gefietst.’
‘Het leukst vond ik een fietstocht naar Monnickendam op een hele mooie dag, vanuit huis om een uur of 10:00. Zes uur later waren we weer terug, via Noord, na een lunch aan het water.’
“Er is nooit een stil moment in het gesprek.”
Sinds ongeveer een jaar fietst Cor niet meer; hij maakt gebruik van een scootmobiel. Iedere dag rijdt hij naar de bakker een stukje verderop. Daar komen mensen om koffie te drinken en om gezellig een praatje te maken.
‘Je kan maar 14 kilometer met de scootmobiel, dus ik ga niet zo ver. Je weet maar nooit of je nog terugkomt dan!’ lacht hij.
Nu gaan Cor en Marlène samen naar het tuincentrum, met de tram naar het Muziektheater om muziek te luisteren en te lunchen op het Waterlooplein, of bij de OBA.
‘Vorig jaar waren we in het theater in de Fred Roeskestraat,’ vertelt Marlène. Het was een operette waar je mocht meezingen. Cor zong veel liedjes mee, die ik niet kende.’ Cor houdt van zingen. ‘Mijn vader zat op een zangkoor, dus er werd veel gezongen thuis. Dat heb ik meegekregen, dat zingen.’
Marlène: ‘Als je tijd hebt, kijk dan eens om je heen naar oudere mensen die alleen zijn. Ik kan het iedereen aanraden, maatjesvrijwilliger worden. Een ander blij maken, er is niets mooiers dan dat!”
Tekst en Foto: Helen Kooistra
Mw Klijzing bedankt Enya, Amsterdam Bedankt!
Mevrouw Klijzing: “Het klikt met Enya”
“Als ik aan vrienden vertel dat ik als vrijwilliger bij een mevrouw van 85 langs ga dan kijken ze me verbaasd aan”, zegt Enya (28). ‘Wat moet je daar nou mee?’ vragen ze. Mevrouw Klijzing weet wel waar Enya het over heeft. “Ze denken aan oudere mensen die alleen nog maar klagen. Ik kom dit soort mensen vaak genoeg tegen. Ik kap hen meteen af en zeg: ‘dan had je maar eerder dood moeten gaan.’ Dan is het gesprek snel afgelopen. Bij ons thuis was het motto: niet klagen maar dragen.”
De Vierdaagse ga ik niet lopen
Mevrouw Klijzing zit in haar favoriete stoel in haar huisje in Amsterdam Zuid-Oost. Erg mobiel is ze niet meer maar verder is ze zo scherp als een scheermesje. “Mijn heup is versleten. Ik zou eigenlijk een operatie moeten hebben maar ik ben bang voor de narcose. Op mijn leeftijd weet je niet hoe je eruit komt. En bovendien, wat dan? Het is niet dat ik daarna de vierdaagse loop. Mijn knieën doen het ook niet.” Mevrouw Klijzing lacht er zelf hard om. “U bent ook zo positief”, zegt Enya. “Zelfs al gaat het niet zo goed. Dan kom ik thuis en denk ik: Wat zit ik zelf nou soms te klagen?”
Verhalen van vroeger
Enya komt sinds het begin van dit jaar bij haar op bezoek. Ongeveer elke veertien dagen. Waar ze het zoal over hebben? Enya en mevrouw Klijzing kijken elkaar aan. “Ik luister graag naar de verhalen van vroeger,” vertelt Enya. Mevrouw Klijzing heeft veel gereisd en zelf ook veel vrijwilligerswerk gedaan: “Vroeger stopte je met werken als je trouwde; ik wilde niet thuis zitten maar iets nuttigs doen en zo vond ik de Unie van Vrijwilligers Amsterdam (UVV).” Ze coördineerde onder andere voor de oppascentrale en deed administratief werk voor de stichting 40-45 . Ze hielp met de organisatie van de jaarlijkse Bazaar, leerde braille en las zieke kinderen voor in het ziekenhuis als de ouders niet konden komen. Toen haar huwelijk strandde moest ze betaald werk zoeken maar na haar pensioen ging ze verder.
“Ik vind het fijn om met Enya te praten”
Langzamerhand wordt het stiller om haar heen. Het sociale leven met broers, zussen, nichten, neven en vriendinnen is niet meer wat het was. “Ik overleef iedereen,” zegt mevrouw Klijzing. Weer met een lach. Begin dit jaar overleed een goede vriendin waarmee ze veel ondernam. Ze meldde zich aan voor een ‘maatje’ bij de UVV. Het klikte met Enya. “Het breekt de dag en ik vind het heel fijn om met haar te praten. Zelf heb ik geen kinderen en weinig contact met jonge mensen. Mijn wereld wordt steeds kleiner.”
Moment van bezinning
Enya besloot na een ongeluk vrijwilliger te worden. Het was een moment van bezinning. Ze moest lang revalideren en wilde niet niets doen. En vooral: ze wilde graag anderen helpen zonder daar wat voor terug te verwachten. Nu ze weer aan het werk is, denkt ze er niet over om te stoppen. “Al dat gezeur van iedereen dat ze geen tijd hebben”, zegt Enya. “Ik vind het leuk om dit te doen. Dan is het geen opgave.”
Tekst en Foto: Karine de Wit